Δεν υπάρχει Σαββατοκύριακο που να μην βρω έστω μια ώρα για να πάω στο άλσος.
Παλεύω μόνος εναντίον όλων.
Πολλές φορές λυγίζω, μα ποτέ δεν σκέφτομαι να σταματήσω, διότι αυτό είναι αδύνατον.
Οι εχθροί πολλαπλασιάζονται:
1) Τα χόρτα έχουν θεριέψει και αρχίζουν να πνίγουν τα δεντράκια. Μάχομαι όμως με μανία και κάθε φορά που πάω καθαρίζω και μια μεγάλη έκταση.
2) Ο "κύριος" ή η "κυρία" που κάποτε ξερίζωνε ένα φυτό περίπου ανά δίμηνο, έχει αρχίσει και γίνεται όλο και πιο καταστροφικός. Έχει ξεριζώσει όλα όσα είχε φυτέψει ο Μίλτος (εκτός αυτών που βρίσκονται στην περιοχή κοντά στον πλάτανο), και αρκετά από αυτά που έχω βάλει εγώ.
Τα ξεριζώνει και τα πετάει. Δεν ξέρω τα κίνητρά του. Δεν ξέρω αν είναι κάποιος ψυχοπαθής ή κάποιος από αυτούς που διεκδικούν την έκταση από το Δημόσιο, παρ'ότι αυτή έχει τελεσιδίκως χαρακτηριστεί ως δασική έκταση (και κάτι έγινε θα μου πείτε...)
Την προηγούμενη εβδομάδα κατάφερα και έκανα "τεχνητή αναπνοή" σε μια πικροδάφνη την οποία ξερίζωσε μαζί με το ξύλινο στήριγμά της, όμως την ξανάβαλα και χθες είδα ότι θα τα καταφέρει. Δεν ξέρω, αλλά η ανωμαλία κάποιων δεν έχει όρια. Αν τον πιάσω θα του ανοίξω το κεφάλι με το τσαπί (δεν κάνω πλάκα). Για την ώρα, με μεγάλη επιμονή απαντώ στις προκλήσεις του: για κάθε φυτό που ξεριζώνει, εκτός του ότι το αντικαθιστώ αμέσως, φυτεύω άλλα 5. Έχω δημιουργήσει στο μπαλκόνι φυτώριο με δεντρολίβανα και λεβάντες και έτσι το κόστος της αντικατάστασης των φυτών είναι μηδενικό.
3) Έβαλα (βλ.προηγούμενο ποστ) κάποιες πινακίδες μήπως και ευαισθητοποιηθεί κανείς. Φαίνεται κάποιους τους ενόχλησε. Τις βρήκα πεταμένες και σχισμένες, εκτός από μία.
4) Έχω βαρεθεί να συνομιλώ με τους διερχόμενους. Μου τρώνε τον λίγο χρόνο που μπορώ να διαθέσω. Άλλωστε μόνο μπράβο ακούω και κανείς δεν έρχεται να με βοηθήσει. Τους αγνοώ, ή τους απαντώ ευγενικά και μονολεκτικά.
5) Έχω βαρεθεί να μαζεύω σκουπίδια από διερχόμενους, από μηχανόβιους που κάνουν μότο κρος (!) εκεί κοντά και από εκδρομείς-βιαστές της φύσης (ευτυχώς φέτος δεν υπάρχει το περσινό χάλι). Για τον τύπο που την πέφτει κάτω στην κουκουναριά και παρατάει εκεί μπουκάλια μπύρας και ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς έχω σκεφτεί κάτι: το κομπόστ που μαζεύω όλη την εβδομάδα και το ρίχνω στην περιοχή, θα το αποθέτω εφεξής κάτω από την κουκουναριά για να κάνει παρέα στον "κύριο": πατατόφλουδες, κρεμμυδόφλουδες και λοιπά οργανικά υλικά.
6) Δεν ασχολούμαι καθόλου με τον Δήμο. Δεν με ενδιαφέρει καμία δράση, καμία οργάνωση, κανένας φορέας, κανένα κόμμα. Όλοι τους απλώς συνεδριάζουν και διαμαρτύρονται ενώ ελάχιστοι είναι αυτοί που κάνουν πράξεις τα λόγια τους.
7) Έχω βάλει πολλά φυτά. Αν τα αφήσει αυτός ο μαλάκας, και επειδή μόνος μου δεν θα προλαβαίνω να τα ποτίζω το καλοκαίρι, έπειτα από σύσκεψη με τον ...ευατό μου, αποφασίσαμε να αγοράσουμε ένα καροτσάκι (όπως αυτά που έχουν και κουβαλάνε στις κάβες τα αναψυκτικά) και εκεί να ...φορτώνουμε τα μπιτόνια με νερό διότι με τα χέρια είναι αδύνατον να ...προλαβαίνουμε. Ελπίζω την κρίσιμη στιγμή να εμφανιστεί ο ...μηχανοκίνητος glam διότι τώρα νιώθω σαν ναυαγός και σκέφτομαι φωναχτά για να μην τρελαθώ.
"Τώρα αξύριστος κλωτσάω τενεκέδια, σε κουφάλες δέντρων αναπαύομαι" (από τον "Λεγεωνάριο" του Β.Παπακων/νου).
8) Από βδομάδα μπαίνει στη μάχη και το χορτοκοπτικό. Ελπίζω να βοηθήσει την κατάσταση διότι το καλοκαίρι θα υπάρξει σοβαρό πρόβλημα.
Αν δεν έρεε μέσα μου αρβανίτικο αίμα, το οποίο τροφοδοτεί με απίστευτη ξεροκεφαλιά τον εγκέφαλό μου, σίγουρα θα τα είχα παρατήσει. Η δράση απέναντι σε ένα σάπιο σύστημα, η έμπρακτη αντίσταση σε ένα τέλμα ίσως να προϋποθέτουν μοναχικές πορείες, ίσως να έχουν και αυτές το τίμημά τους.
Μόνος εναντίον όλων λοιπόν.
Δημήτρης
