Ένα βήμα ακόμα

ΧΘΕΣ:

ΣΗΜΕΡΑ:

Σε πρώτο πλάνο η "μασκότ" της ομάδας!

Η γιούκα που φυτέψαμε συμβολικά σήμερα.

Κάθε φορά και ένα σημαντικό βήμα.

Ανάμεσα στη δουλειά, στα διαλείμματα, οι απαραίτητες συζητήσεις για τις περεταίρω δράσεις, για το "τι μέλλει γενέσθαι".

Ο αρχικός αυτοσχεδιασμός μετατρέπεται σταδιακά σε προγραμματισμό.

Οι ιδέες πολλές, οι σκέψεις ακόμη περισσότερες, πάντα στα όρια του εφικτού και του ανθρωπίνως δυνατού.

Δεν πάμε να σώσουμε τον κόσμο, αλλά μια γωνιά του.

Και μπορούμε.

Δεν είμαστε υπερήφανοι γι' αυτό που κάνουμε αλλά υποχρεωμένοι, απέναντι στην φύση η οποία μας χρειάζεται όλους.

Όλους όσους πιστεύουμε ότι η μόνη λύση στην αναλγησία και την αδιαφορία είναι η δράση μας και όχι η μεμψιμοιρία και η απόδοση ευθυνών στους άλλους, λες και εμείς δεν ανήκουμε στην κοινωνία.

Δεν είναι οργή που θα ξεθυμάνει.

Αν ήταν θα το είχε κάνει.

Είναι αγάπη για το περιβάλλον, για τη φύση.

Κάτι που στις πολιτισμένες χώρες θεωρείται αυτονόητο, εδώ καθίσταται ζητούμενο.

Και γραφικό...

Συνεχίζουμε!

doctor

ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2007 ΣΤΟ ΑΛΣΟΣ ΒΕΪΚΟΥ

Την Κυριακή 23/9/2007, στο άλσος Βεϊκου θα συνεχίσουμε αυτό που ξεκινήσαμε (και δεν θα σταματήσουμε ποτέ).

Θα συνεχίσουμε διότι η πρώτη μας κίνηση δεν ήταν μια σπασμωδική αντίδραση απέναντι στις εικόνες των πυρκαγιών της Πελοποννήσου και της Εύβοιας.

Θα συνεχίσουμε διότι αυτές οι φωτιές ήταν απλά η σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι.

Η ώρα είναι κάπως ελεύθερη, νομίζω όμως ότι όσο πιο πρωί πάμε, τόσο πιο πολύ θα αποδώσουμε.

Από τις 8 και μετά είναι καλά.

Βασικά ο καθένας έρχεται όποτε θέλει και κάθεται όσο θέλει.

Σχετικά με τον τρόπο πρόσβασης και τα υλικά/εργαλεία που μπορεί να φέρει κανείς, στα προηγούμενα ποστ υπάρχουν χρήσιμες πληροφορίες.

Θα έχουμε σίγουρα ένα χορτοκοπτικό, αυτό του φίλου μου του Μίλτου, το οποίο το Σάββατο τα πήγε περίφημα αν και είχε να αντιμετωπίσει πολύ πυκνά και πολύ ψηλά χόρτα.

doctor

Η αρχή (Νο 2)

Λοιπόν είναι πράγματι εντυπωσιακή η ποικιλία σκουπιδιών που μπορεί να κρύβει ένα Άλσος! Ακολουθούν ενδεικτικές φωτογραφίες. Να σκεφτεί κανείς ότι έχουν τραβηχτεί μόνο από το αλσάκι με τα ώριμα δένδρα. Θυμάμαι τα "στουπιά" που βρήκαμε κατά την διάρκεια του ξεχορτιάσματος. Αυτό και αν άξιζε μια περίοπτη φωτογράφηση.

Εαν δεν πας επιτόπου να τα ψάξεις ανάμεσα στις πευκοβελόνες και τα άχυρα, από μακριά δεν φαίνεται τίποτα!



Ακόμη τίποτε, όμορφα δένδρα

Για στάσου όμως τι είναι αυτό εκεί στο βάθος;

Για να δούμε απο κοντά

Χμμ, κάποιο πάρτυ μάλλον, είχε και μπάρμπεκιου, για κοίτα!



Εκεί πιο πέρα πεταμένη και η μπύρα

Φυσικά μπύρα χωρίς τσιγάρα δεν γίνεται

Και τσιγάρο χωρίς καφέ ...

Κάτι να δροσιστούμε

Πιο μακριά και άλλα πλαστικά μπουκάλια ..

Πολλά μπουκάλια, πολύ διψάνε αυτοί οι έλληνες ...

Και λίγο αλουμίνιο να μην μας λείψει, απαραίτητο συστατικό και αυτό του πολιτισμού ...

Και ένα πάτος από γυάλινο μπουκάλι.

Μια έκπληξη, ένα πλαστικό παιδικό παπουτσάκι ...

Πολύ πλαστικό βρε παιδί μου, πολύ πλαστικό στο άλσος ....

Να και οι σαμπρέλες που μαζέψαμε.

Μετά απο τόσο σκουπίδι θα αναρωτηθεί κανείς σε χωματερή είμαστε ή σε άλσος;

Υπάρχουν και δένδρα, ευτυχώς, αλλά και πολλά άχυρα!

Τα άχυρα που μαζέψαμε στο επόμενο πόστ ...

Η αρχή

Σήμερα έγινε η αρχή.
Θα το παραλλήλιζα ως το πρώτο μάθημα σε μια ξένη γλώσσα: ο εθελοντισμός στην πράξη.
Όπως όταν ξεκινάς μια ξένη γλώσσα δεν περιμένεις από το πρώτο μάθημα να ξέρεις τα πάντα έτσι και σήμερα εμείς μάθαμε το "α" και απλές φράσεις.

Μια εύθυμη ομάδα, σαν να γνωριζόμαστε χρόνια, χαλαρά, μέσα στο λιοπύρι προσπαθήσαμε, γρατσουνιστήκαμε, γδαρθήκαμε, γεμίσαμε χόρτα στα μαλλιά, τα χέρια μας σκληρύνανε από την χρήση των εργαλείων, ήπιαμε σχεδόν ένα canadair νερό (γεια σου reactor69!), τα είπαμε, συζητήσαμε και συμφωνήσαμε όλοι ότι για πρώτη φορά τα πήγαμε περίφημα.

Βέβαια δεν κάναμε ούτε το 10% από αυτό που νόμιζα ότι θα κάναμε (βλ.την φωτογραφία του πρώτου ποστ με την περιοχή που έχει επισημανθεί) αλλά η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.Αρκεί να υπάρχει όρεξη, θέληση, αγάπη για το περιβάλλον.

Δεν θα ήθελα να αναφέρω ποιος ήρθε και ποιος όχι, αλλά ήμασταν αρκετοί, όπως ακριβώς θέλαμε για πρώτη φορά.
Χαίρομαι διότι γνώρισα πολύ αξιόλογους ανθρώπους, ευαίσθητους και υποψιασμένους.


Όλη αυτή η προσπάθεια, όλη αυτή η κούραση αφιερώνεται στην μνήμη των 63 συνανθρώπων μας που χάθηκαν στις φωτιές της Πελοποννήσου και της Ευβοίας.
Σκέφτομαι μάλιστα να ονομάσω τους εθελοντές του διαδικτύου ως "Ομάδα 63".

Θα ήθελα να γράψω κι άλλα, αλλά τα δάχτυλά μου δεν συνεργάζονται, λόγω κούρασης.
Νομίζω ότι θα είμαστε πιασμένοι για αρκετές ημέρες.

Θα πω μόνο αυτό: χορτοκοπτικό και μάλιστα επειγόντως!!!

doctor

Αφ΄υψηλού ...

Το Άλσος Γαλατσίου αφ΄υψηλού για να ξέρουν πως να το βρούν όσοι τυχόν έρθουν από μακριά. Προς τα βόρεια στον χάρτη είναι η Νέα Ιωνία & Φιλοθέη και προς τα νότια η διασταύρωση με την Λεωφόρο Γαλατσίου.

Και μια κοντινή όπου φαίνεται και η πεζογέφυρα